Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny to odpad pochodzący ze wszystkich rodzajów urządzeń, które do swojego działania potrzebują prądu elektrycznego. Można powiedzieć, że jest jednym z najtrudniejszych do przetworzenia materiałów odpadowych. W grupie tej znajdują się urządzenia wielkogabarytowe, jak lodówki czy maszyny do gier, telewizory, duży sprzęt AGD i RTV, narzędzia i inne urządzenia, czy zabawki, ale także cała masa średniego i drobnego sprzętu IT, do którego produkcji wykorzystuje się różnorodną gamę surowców w tym metale krytyczne, strategiczne i deficytowe. Do najcenniejszych materiałów, które można odzyskać z odpadów IT należy zaliczyć metale szlachetne, w tym złoto, srebro, pallad, czy metale ziem rzadkich jak neodym, ind czy europ. Strumień odpadów elektronicznych stale rośnie i jest pochodną szybkości postępu technologicznego. Jak szacuje Organizacja Narodów Zjednoczonych rokrocznie na całym świecie jest generowane średnio 50 mln ton zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, a wartość surowców, które te odpady zawierają wynosi przeszło 48 mld EUR. Globalne ilości użytkowanego sprzętu zwiększają się wykładniczo. W konsekwencji ciągłego modyfikowania funkcji i wyglądu sprzętu elektrycznego i elektronicznego, jego odpady są wysoko heterogeniczną mieszaniną różnych, trudnych do rozdzielenia, bo zintegrowanych i scalonych materiałów. Obecnie większość najbardziej wartościowych odpadów elektronicznych, które trafiają do recyklingu, ostatecznie przetwarzana jest w jednym z kilku działających na świecie zakładów wielko hutniczych, gdzie materiał jest topiony i włączany do istniejących ciągów technologicznych. Proces ten poprzedzony jest etapem przetwarzania wstępnego, realizowanego z mniejszą i większą efektywnością w wielu zakładach przetwarzania.